laatste deel van de vakantie

Los Angeles, de vorige keer was dat echt geen hoogvlieger dus wilden we dit deze keer eigenlijk overslaan, maar Finn wilde graag naar de skaters op Venice Beach gaan kijken.

Het werd dus een Air Bnb vlak bij Venice Beach. het was de eerste maal dat we met air Bnb werkte en ik moet zeggen, dat verliep tip top.

Toen we aankwamen zijn we een wandeling gaan maken op Venice Beach, naar Muscle Beach geweest, de pier van Marina Del Rey gedaan naar het skatepark geweest enz…

De dag nadien bezochten we eerst Farmers Market en The Grove (een typisch Amerikaanse shoppingmall) wat eigenlijk een beetje tegenviel, want we zijn niet zo in Gucci en van die dingen.

Na de middag hebben we dan lekker wat op het strand gelegen en wat in de zee gespeeld :-) en ’s avonds zijn we naar Santa Monica geweest, wat eigenlijk heel gezellig was, zowel de boulevard als de pier. Man man, funnel cake met aardbeien en slagroom is echt de max!!!

De volgende ochtend zijn we dan vroeg opgestaan om richting Six Flags Magic Mountain te trekken, maar eerst nog een belachelijk groot ontbijt in ene plaatselijke diner. Werner vroeg a stack of pancakes en hij kreeg 3 belachelijk grote en dikke pannenkoeken op een bord.

Anyway, Six Flags was echt de max!!!! Ongelooflijk welke attracties onze Finn hier al mocht doen. En we hadden ontzettend veel geluk, want er was bijna niemand in het park. we moesten bijna nergens aanschuiven, en als dat wel het geval was, duurde het meestal niet langer dan 15 minuten. desondanks dat het zo kalm was slaagde we er net niet in om het volledige park te doen, enkel de “Full throttle” hebben we niet gedaan. Er waren echt te gekke rides, Ze noemen dit park niet voor niets Thrill capital of the world. Vooral de X2 was echt ZOT, zoek maar eens op op youtube. Dan zeg diene gek van ons, ik wil hier 2 keer na elkaar in hahaha.

Na deze superleuke dag moesten we wel nog een paar 100km rijden tot aan onze volgende bestemming, San Simeon langs Pacific Highway 1.

De volgende dag werden we wakker en het weer was echt niet zoals de vorige weken, het was grijs, overtrokken en slechts 17graden… best pittig als je de afgelopen weken dik in de 30 en nog hoger gewoon bent.

We zijn lang Highway 1 richting Montery gereden en onderweg natuurlijk verschillende keren gestopt om zowel fauna als flora te bewonderen. we zagen kuddes zeeleeuwen, weer de condor, pelikanen enz… we bezochten Big Sur state park, een zeeleeuwen en zeeolifanten kolonie op Piedras Blancas, Point Lobos state reserve en de avond brachten we door op en rond de pier in Montery.

De volgende ochtend moesten we weer vroeg uit de veren, want normaal gezien zou er nu een van de hoogtepunten van onze reis volgen. We hadden een whale watch tour geboekt.

Bij het uitvaren van de haven zagen we al verschillende zeeleeuwen, pelikanen, aalscholvers, otters enz… maar daar waren we de boot niet voor opgekropen :-)

Na ongeveer een uurtje varen zagen we eerst enkele dolfijnen, maar iets verder was het prijs!!! Een groep van 9 bultruggen was zich serieus in de ansjovis aan het vergrijpen. We hebben ze niet zien springen, maar ze kwam echt dicht bij en hun massief grote staart en vinnen gingen de hoogte in telkens als ze doken. En dan dat geluid… prachtig. Je voelde ze bijna ademen.

Wat een hoogtepunt!!!

De rest van de dag hebben we in Santa Cruz doorgebracht en dan zijn we via een shoppingmall terug naar San Fransisco gereden, waar het 3 weken geleden allemaal begon. En nu maffen, want straks staat er een vluchtje van 12uur op ons te wachten.

slaapwel.

en het werd nog mooier...

Vandaag stond er iets op het programma waar we al heel lang naar uitgekeken hadden Antelope Canyon. Deze trip werd 8 jaar geleden gecanceld door overvloedige regenval en bijhorende overstroming van de canyon. Dit bevind zich binnen het Navajo gebied.

Er zijn geen woorden om de schoonheid van de canyon te beschrijven. bekijk de foto’s en oordeel zelf. Als je ooit in de buurt komt, zeker deze schoonheid gaan bekijken!

Na dit bezoek zijn we ook nog even een kijkje gaan nemen aan Horseshoe Bend, In tegenstelling tot vorige keer was het hier nu wel redelijk druk en moet je ook $10 betalen om je auto te parkeren. Anyway, het was zeker de moeite waard om dit natuurschoon eens met een prachtige blauwe lucht op de achtergrond te bekijken.

Nu volgde een tamelijk korte rit van zo een 2 uurtje richting de North Rim van de Grand Canyon. Vorige reis hebben we de zuidkant bezocht en nu gingen we voor het noorden. Naar het schijnt zou dit een heel andere ervaring zijn… en dat was het ook. veel bossen, groene weilanden en heel weinig volk. Wat ons opviel is dat toen we eenmaal het park binnen reden we direct verschillende dieren zagen. Er waren bizons, herten, we zagen een coyote en verschillende Californische condor’s.

Ook hier hadden we de camping van NPS geboekt, dus weer hetzelfde ritueel als andere keren: tentje opzetten, vuurtje maken… en eten beschermen :-) deze keer geen vervelende eekhoorns, maar hebberige raven.

Hier aan de North rim hebben we maar 1 korte wandeling gedaan naar het Bright Angel uitkijkpunt, maar daar hebben we wel een tijdje zitten genieten van het uitzicht.

Het klinkt misschien raar, maar de Grand Canyon is te groot om te kunnen vatten. Volgens mij moet je de meerdaagse wandeltocht naar de bodem van de kloof maken om een echt zicht te krijgen van die kloof.

Die volgende morgen gingen we nog naar het visitor center om onze gebruikelijke magneet op te halen en daar raakte ik aan de praat met een wat oudere Amerikaan over het Saguaro Nationaal Park in Tuscon. Dit zou ik zelf ook graag ooit bezoeken…

Wat later ging het gesprek over het park verder tussen Pam en mij en besloten we om ne keer zot te doen en de rit van 7 uur richting Tuscon toch te maken. Hoe groot was de kans dat we nog ooit in die buurt gingen komen.

Na een toch wel vlotte rit van een dikke 6 uur kwamen we dan aan het in Oostelijke Saguaro Park, er stonden van die gigantische cactussen die je wel kent van uit de Lucky Luke strips, en we waren net op tijd voor de zonsondergang, wat voor prachtige beelden zorgde.

Nadien zijn we nog wat gaan zwemmen in het hotel en heeft Pam nog wat zweet gelaten in de fitness.

De volgende ochtend reden we dan naar het Westelijke deel van het park en daar waren de cactussen nog mooier en groter, we zagen er ook petrogliefen (rotstekeningen)

Tegen de middag vertrokken we dan richting Joshua Tree national park. weer een ritje van 4 uur. Deze keer reden we het park binnen via de zuidelijke ingang, deze weg was vorige reis afgesloten owv een verzakking door het slechte weer. Ook deze keer hadden we weer wat pech in het park, want er waren enkele gebieden afgesloten door een te hoge bijen activiteit, de zogenaamde “killer bees” zouden aangetrokken worden voor het vocht dat toeristen meebrengen en de condens van de airco rond de wagen.

De eerste avond gingen we wat bekende punten bezoeken zoals skull rock, de prachtige Yuccas enz… Aan Hall of Horrors zagen we weer een mooie zonsondergang.

We reden door naar onze slaapplaats, een oude ranch, eerst was het wat gek alles was er verlaten en pikkedonker toen we aankwamen. er zat wel een sleutel op 1 deur maar er lag geen briefje. Wat later kwam een man de lichten aan doen en alles veranderde in een super gezellige slaapplek.

De volgende ochtend hebben we nog tot aan de middag in het park rondgelopen en geklommen. Op een bepaald moment wilden we toch een wandeling doen die nog in het toegankelijke deel van het park lag, maar wel vlak bij de plaats die afgesloten was door de bijen… slecht plan, daar zaten er ook honderden. Die wandeling werd het dus niet :-)

Die middag hebben we nog iet gegeten in de buurt van het park en toen zijn we maar LA gereden, maar daarover zondag meer .

En nu naar warmere oorden

De avond voordat we Death Valley introkken sliepen we in het Dow Villa hotel in Lone Pine, in dit hotel sliepen we 8 jaar geleden ook al eens, er was niets veranderd.

Het plezier aan het zwembad was voor Finn even groot of hij nu 9 maanden was of bijna 9 jaar !

Toen was het tijd om Death Valley te verkennen, naarmate we verder het park inreden steeg de temperatuur aanzienlijk. We besloten om enkel andere delen van het park te verkennen dan 8 jaar geelden, zo reden we naar Keane Wonder mine, een oude mijn waar nog wat restanten van te zien waren. Verder hebben we Devil’s golf course, Zabriskie point, Badwater, Artist’s drive and palette gaan bekijken. We verlieten het park via de meest zuidelijke uitgang. Dit stuk leek ons nog desolater. Uiteindelijk bedroeg de max temperatuur die dag 48 graden ! lang leven airco in de auto !

Na Death Valley volgende Red Rock Canyon, we kwamen er net op tijd aan om nog een mooie zonsondergang te zien boven de bergen. De bergen kleurden mooi rood door de avondzon. We deden hier enkel een scenic drive en wat uitkijkpunten. Voor een wandeling was er geen tijd meer aangezien de zon al snel achter de bergen verdween en het te duister werd.

Eindelijk was het tijd voor het moment waar Finn zo lang naar uit gekeken had namelijk Las Vegas !!!!!

Veel lichtjes, veel herrie, druk verkeer, veel mensen, zeer drukkend warm en sinds cannabis legaal is ook een constante wiet geur. Het Paradijs dus NOT!!

Maar wat glunderde zijn ogen, een leuk zwembad in het hotel en leuke attracties waar hij gelukkig overal op mocht (toch wel wat gegroeid de laatste tijd :-) zorgde dat hij het er echt naar zijn zin had.

We deden de strip met de bus wat de beste beslissing leek te zijn. Fremont street was dan wel weer leuk. Bijna had die kleine spierbundel 100 dollar verdient. Uitdaging was om 2 minuten aan een rekstok te blijven hangen, hij geraakt aan 1min 32! Na 40 tal seconden kwamen talrijke supporters hem aanmoedigen waaronder een paar spierbundels die de uitdaging niet zo lang hebben kunnen volbrengen.

Ook een bezoekje aan de M&M store kon hem wel bekoren.

We hebben er heel lekker gegeten bij Vegenation zeker een aanrader alles was er vegan en super lekker !

Onderweg naar Zion National Park zijn we door het Valley of Fire state park gereden. Jammer genoeg was een deel van het park afgesloten door wegenwerken. We hebben toch enkele prachtige rotsformaties gezien met als toppunt muurtekeningen gemaakt voor Indianen. (zo’n 4000jaar geleden) Finn was hier echt van onder de indruk ’s avonds gaf hij er dan ook een spreekbuurt over voor ons.

Tegen de late namiddag kwamen we aan in Zion National Park, we hebben onze tent opgezet. Na een korte wandeling naar de rivier leek al snel dat we ongewenst bezoek hadden gehad. Eekhoorns (toch minstens eentje) hadden ingebroken in onze koelbox en al onze snoepjes gepikt, de lekkere watermeloen die er langs lag hebben ze laten liggen.

In Zion National Park hebben ze dus ook een andere tijd namelijk Mountain time waardoor we pas de volgende dag merkten dat we in een andere tijdzone zaten. Gelukkig bestaat er nog iets als automatische tijd aanpassing op een iwatch of iphone want om 6 uur ’s morgens hadden we de shuttle te nemen voor onze eerste wandeling.

Onze eerste wandeling was Angels Landing. Mooie wandeling met stijle beklimmingen en mooie uitzichten. Ondanks ons vroeg opstaan was het toch al heel druk op de berg.

Eerste stuk van de wandeling gaat gestaag omhoog, 2de deel is wat pittiger met een stijle beklimming en moet je op bepaalde stukken kettingen gebruiken om naar boven te geraken.

Dan kom je op een viewpunt aan waar je nog een een mijl verder naar boven kan. Dit stukje is een soort onbeveiligde via ferrata waardoor we (vooral de mama) beslisten dat het beter was dat Finn dit niet deed.

Eèn omwille van de drukte want je moest dezelfde weg terug nemen waardoor het soms gevaarlijk werd om elkaar te kruisen, 2 de hevige wind waardoor door deze 2 punten het risico voor ons te groot leek. Finn bleef dus dik tegen zijn goesting samen met mama wachten tot papa terug was.

Achter toen Werner terug was desondanks het uitzicht super mooi was bleek dit toch de juiste beslissing te zijn.

Sinds 2005 zijn er 9 mensen verongelukt tijdens deze beklimming.

Na deze wandeling hadden we nog tijd om een andere wandeling te doen. We namen de shuttle verder naar The Narrows een wandeling door the Virgin rivier die dan overgaat in een stukje canyoningen. deze wandeling is normaal een 2 daagse tocht maat je kan deze ook gedeeltelijk doen. Dit deden we ook, super leuk om te doen. Finn vond het vooral fijn om tegen de stroomversnellingen in te klimmen en op bepaalde plaatsen tot borsthoogte door de rivier te moeten.

Bij de eerste stappen moest je even slikken door het koude water maar dit werd je ook wel snel gewoon. Zeker een van de mooiste wandelingen die we gedaan hebben !

’s Avond maakten we ons kampvuur weer aan om op te koken. Daarna ons tentje in. De dag erna deden we nog een korte wandeling naar een overlook punt om dan weer door te rijden naar de volgende kamping aan Lake Powell waar we de rest van de dag enkel wat gerelaxt hebben en gaan zwemmen zijn wat met 40 graden zeker welkom was.

Oh ja, sinds we vertrokken zijn uit Yosemite is het niet meer onder de 40 graden geweest, althans overdag, want 's nachts "koelt" het zeker af tot 25 graden ;-)

West coast USA part 2

Bumping start

Na een weekendje helpen tappen op de cross in Lommel vertrokken we vermoeid zondag nacht richting Frankfurt om onze vlucht naar San Francisco te halen. De vlucht liep een 50 tel minuten vertraging op maar gelukkig kwamen we wel op tijd aan om onze aansluiting te halen. Bij de aankomst in San Francisco bleek een van onze tassen (met kampeerspullen) er niet bij te zijn. Gelukkig kwam die wel met een vlucht later. Dan maar eerst de auto oppikken nog wat aanschuiven kregen we een auto toegekend maar eer we beneden in de garage onze auto wilden ophalen was deze al verdwenen. Na wat geregeld dan toch andere auto gekregen. Dan maar terug naar de aankomst hal voor de bagage die er dan gelukkig al was.

Ondertussen doodmoe in de hostel aangekomen konden we gelukkig snel ons bedje in.

onze eerst stop San Francisco! Leuke stad maar koud en winderig al was het toch al stukken beter als 8 jaar geleden.

We huurden een fiets en doorkruisten heel stad en wie SF kent weet dat dit zweten is ook al is het niet warm je krijgt het wel warm van de stijle straten die je te wachten staan.

We bezochten pier 39 en Fishermans Wharf, Alcatraz, fietsten tot aan de golden gate bridge en tot aan union square. ’s avonds gingen we nog naar Lands End om van een prachtige zonsondergang te genieten.

We logeerden in een heel leuke hostel in Fort Mason super kort bij het centrum! Een aanrader voor iedereen die naar SF wilt gaan.

Yosemite

Veel woorden kan ik hier niet aan vuil maken. De 2de keer dat we er komen en al wat ik kan zeggen is it took my breath away.

Echt super mooie natuur. We hebben een super leuke trail gedaan. De foto’s zeggen genoeg!

Op einde van de dag stond de teller op 25 km met toch wel heel stijle stukken klimmen bij (mijn beenvliezen hebben het gevoeld ;-) )

Dikke chapeau voor Finnie zonder zeuren heel de tocht mee gedaan.

Oh ja about the bears ! Er zaten dus rond onze campsite een 5 tal beren waardoor er een constante patrouille was van de rangers, uitgerust met BB guns en trackers om de beren op te sporen.

De eerste avond liep een moeder beer en haar 2 jongen voorbij de camping op slechts een 30-tal met van onze tent.

Zalig zo kamperen, eten maken op het kampvuur en lekker S’Mores maken

meer moet dat niet zijn.

We zijn dan via de Tioga pass uit Yosemite weg gereden, dit is de kortste, maar zeker ook de mooiste weg om van Yosemite in Death Valley te geraken.

Onderweg naar ons hotel in love Pine zijn we ook nog gestopt aan Mono Lake, meebepaald aan South Tufa point. Dit is een stukje van Mono Lake waar er allemaal Tuffa’s staan, dit zijn grillige zoutpilaren, die vanuit het zoute meer omhoog groeien.

De foto’s volgen zo snel mogelijk, want we hebben precies tijd te kort :-)

the end is near...

Op de scooter zonder helm, met 4 man op een scooter, vuur stoken in een supergroot gebied, alles kan en alles mag in Vietnam, maar in een waterpark moet je voor alle glijbanen 140cm zijn. Ik moet je niet vertellen hoe teleurgesteld Finn was dat hij alleen in het plonsbadje mocht. En hij probeerde maar uit te leggen in zijn beste Vietnamees dat hij al kon zwemmen.

Nu ja, uiteindelijk wat het waterpark in Saigon toch niet echt een hoogvlieger, het was er ontzettend druk en wij waren zowat de enige blanken, met als gevolg dat we contant een horde Vietnamezen achter ons aan hadden. Finn stond ook nu weer in het middelpunt van de belangstelling. Daarbij kwam dan nog dat de zon in geen velden of wegen te bespeuren was (het was wel nog steeds een dikke 28graden)

De volgende dag zijn we met de bus richting CanTho gereden, dit is een stad in de Mekongdelta. We hadden een homestay geregeld via booking.com. Het heeft de hele dag geregend, maar goed dat het een reisdag was.

Na een bustocht van 4 uur en een boottocht van 25 minuten kwamen we aan in een gezellige homestay, het huis was erg groot en zeer proper. Toen bleek dat we hier als enige waren was dit toch wel een beetje een tegenvaller. Dikwijls is zo een homestay samen tafelen met de andere gasten en ’s avonds een gezellig een terrasje doen. Nu zaten we hier in een grote villa, samen met ne kerel die slechts een beetje engels kon, dus waren we snel uitgepraat. De buurvrouw was de koken, maar die sprak geen woord Engels. Gelukkig dat Pam en ik na 3 weken nog wat te vertellen hebben tegen elkaar :-) We konden wel ’s avonds zien hoe Italië won van Zweden. We zijn een floating market gaan bezoeken en hebben we ook een super leuke fietstocht gemaakt. We zijn een plaatselijke cacao boer gaan bezoeken en lekkere chocolade geproefd. Die avond heb ik dan chocomouse gemaakt voor alle 5 aanwezigen :-) Gewoon al het opkloppen van het eiwit, daar stonden ze van versteld. Nog nooit gezien volgens de manager. en de koken haar ogen vielen bijna uit haar hoofd. Raar toch hè

De volgende stap was Rach Gia, waar we enkel gingen slapen, want dit is eigenlijk maar een lelijke havenstad. We moesten de volgende ochtend gewoon op tijd de boot nemen naar Phu Quoc. Dit is een eiland voor de kust van Cambodja, maar het behoort wel tot Vietnam. We hebben er voor de drie laatste nachten een resortje geboekt met een zwembad. Hopelijk wil de zon een beetje meewerken en dan kunnen we deze reis heerlijk afsluiten.

Ik ga proberen om het laatste verslag te maken voordat we thuis zijn.

Ondertussen zijn we al enkele uurtjes op Phu Qouc en nu even schuilen voor een HOPELIJK eenmalige bui :-)

Huè naar Ho Chi Minh

De laatste keer zijn we gestopt bij onze trip met de nachttrein richting Huè. Deze rit was weer zeer goed meegevallen, reizen met de trein in Vietnam gaat echt wel vlot.

Wat nog het meest opvalt is dat de treinen gewoon op tijd rijden. De trein die in Nimh Binh aankomt is dan al zo een 3,5 uur onderweg en toch komt hij stipt op tijd aan in het station, meer nog de volgende ochtend kwamen we quasi tot op de voorspelde minuut aan in Huè. Eat this NMBS!

Over Huè zelf kan ik redelijk kort zijn, het was niet wat we er van verwacht hadden, maar we hebben er weer lekker gegeten en het zwembadje bij het hotel deed Finn weer helemaal openbloeien. Tijdens een rit op de scooter kwamen we in zo een typische Aziatische regenbui terecht, met als gevolg dat we alle drie nat waren tot op ons onderbroek :-)

Na twee dagen zijn we doorgereisd naar Hoi An, na weer een leuke treinrit van zo een 3 uur waren we bijna daar. Nog een korte taxirit en we stonden in de Golden Rice Villa in Hoi An. Wat een prachtig hotel. Slechts 3 van de 14 kamer waren er bezet, waardoor het ontzettend rustig was.

Het meest van de tijd hadden we het zwembad voor onszelf.

Hoi An is een zeer leuk stadje, waar je gerust 10 dagen kan verblijven zonder je te vervelen. Er was het fantastische historische centrum met z’n 1000 lampionnen, het prachtige strand, de groene rijstvelden en op elke hoek van de straat wel een lekkere eettent!

We hebben weer de streek verkent met een scooter, zijn naar verschillende stranden geweest, een oude ruïne bezocht, veel tijd in het stadje doorgebracht, lekker gegeten enz… en dan telkens nog 2 maal per dag wat zwemmen :-)

Pam heeft zelfs enkele kleedjes op maat laten maken voor een appel en een ei.

De tijd ging eigenlijk veel te snel, waardoor we nu alweer enkele dagen later zijn en ondertussen zitten we in Ho Chi Minh of Saigon, zoals vele Vietnamezen het nog steeds noemen. Deze keer namen we het vliegtuig om wat tijd te besparen.

Vandaag zijn we naar de Ci Chi tunnels gaan kijken, wat zeer indrukwekkend was en nadien hebben we ook nog het War Remwants museum gedaan. Een heel leuk en informatief museum, maar volgens mij niet echt objectief. Als je het zo moet geloven waren de Amerikanen de enige slechten in de oorlog en waren zei de enige die misdaden begaan hebben, terwijl er volgens mij toch 2 kanten aan het verhaal zijn, maar ja.

Morgen gaan we naar een waterpark, daar kijkt Finn al 2 weken naar uit!

Halong Bay en Tam Coc

Wij zijn dus ondertussen al naar Halong Bay geweest en dat was ook weer zeker de moeite. Ok, als je wil kan ik beginnen te zeuren dat het er toch wel zeer toeristisch was en dat er ontzettend veel van die cruise schepen in de baai lagen, maar ja wat wil je, zo een mooie gebied. Niet voor niets dat dit tussen de 7 wonderen der natuur staat. Je zal dit wel zien aan de foto’s die op de blog staan.

De eigenlijke reden dat ik nu een verslagje wil schrijven is omdat ik hier samen met Finn in de trein richting Nimh Binh zit. Pam zit enkele rijen voor ons langs een oudere Vietnamese dame. Telkens als ik omhoog kijk in de richting van Pam krijg ik de tranen in mijn ogen van het lachen. Die dame zit ondertussen al meer dan een uur met haar hand op Pam haar billen… zo lief!!!!

Daarnet kwam de plaatselijke catering ook lang met overheerlijke Vietnamese hapjes zoals gestoomde mais. Natuurlijk kreeg die vrouw het niet over haar hart om haar kolfje mais volledig zelf op te eten, dus heeft ze deze plichtbewust in twee gebroken en de helft aan Pam gegeven.

Pam was er heel blij mee en heeft er van genoten

Het vorige stuk had ik normaal gezien eergisteren al op de blog willen zetten, maar dat was er nog niet van gekomen. Ondertussen zijn we aan onze laatste uren bezig hier in Tam Coc. We hebben eigenlijk zeer veel met de scooter gereden om op die manier dingen te bezoeken, maar ook om aan de hitte te ontsnappen. In eerste instantie gingen we onze verplaatsingen per fiets doen, maar het windje op de scooter was toch zo aangenaam.

We hebben boottochtjes gedaan, een pagode beklommen die meer dan 500 trappen hoog lag op ene berg (pfff da was enorm zweten) de Bai Dinh tempel en ook een keertje een Ninh Binh gaan eten in een Australisch restaurantje, zodat we voor een keertje geen rijst met noedels of noedels me rijst moesten eten, maar een lekkere veggie burger met frieten!!!

Deze avond vertrekken we met de nachttrein naar Huè. Het strand begint in zicht te komen :-)

Oh ja, deze nacht heb ik ook naar Belgie-Noorwegen gekeken op een of andere illegale livestream. Pam ging meekijken, maar ze was zelfs niet aan het begin van de match geraakt lol.

Goodmorning Vietnam

Hier zitten we dan al weer enkele dagen in Vietnam. Tot nu toe is alles zeer goed verlopen, zelfs de vluchten gingen vlekkeloos en eigenlijk “vloog” de tijd voorbij.

Onze eerste avond in Hanoi hebben we een beetje in de buurt rondgehangen en natuurlijk een eerste maal van het super lekkere eten genoten. Die avond zijn we wel op tijd gaan slapen, je weet wel jetlag enz…

De eerste volledige dag zijn we naar het warmuseum geweest en naar de oude gevangenis. Best wel indrukwekkend als je weet dat de Vietnam-oorlog nog niet eens zo lang geleden geweest is.

’s Avonds hebben we rond het meer doorgebracht, om dan uiteindelijk rond 22u00 de trein richting Sapa te nemen.

In Sapa heerste er zo een beetje een Belgisch weertje, een beetje zon, een beetje regen, wat mist… Maar uiteindelijk niet wat je zou tegenhouden om een fikse wandeling te doen.

De eerste dag zijn we naar zo een lokaal dorpje gaan kijken, ik denk dat het CatCat noemde. Gewoon leuk om door te wandelen en Onze Finn heeft denk ik zowat het dubbele gewandeld van ons. Constant heen en weer rennen. Als de niet een beetje optrok, dan konden we genieten van de mooie landschappen en de misschien wel duizend rijstvelden die je zag liggen.

De volgende ochtend stond er een iets langere trekking op het programma. We vertrokken tegen 9 uur en we moesten zo een 13km afleggen. Onderweg hadden we de keuze tussen een avontuurlijkere route of een meer modale route. Finn mocht kiezen, dus je kan al raden waar we belanden lol

Het klim en klauterwerk op de modderige paden namen we er met plezier bij. De uitzichten werden achter elke bocht meer en meer adembenemend!

Die avond zijn we met de nachttrein terug richting Hanoi gegaan, wel met het idee in het achterhoofd, dat we in Sapa gerust een dikke week hadden kunnen blijven. Qua uitzichten een van de mooiste dingen die we al in Azië gezien hebben.

Vandaag hebben we de hele dag in Hanoi doorgebracht, veel wandelen, lekker eten en genieten van het mooie weer (vandaag tot 40 graden)

De avond hebben we afgesloten in het waterpoppentheater. Finn vond dit fantastisch en alhoewel het in het Vietnamees was gierde hij het regelmatig uit van het lachen.

Nadien nog een overheerlijk vegetarisch restaurantje gevonden en de dag was weer voorbij ;-(

Morgenvroeg vertrekken we naar Halong Bay… Super!