Zomer 2016

De kogel is door de kerk... VIETNAM HERE WE COME!!!!!!

27 mei tot 22 juni van Hanoi naar Ho Chi Minh!!! nog 88 dagen

De schoonheid van Sarawak

En daar stonden we dan… Borneo Sarawak. Voor mij een droom die uitkwam, na de talloze documentaires op National Geographic en Discovery Channel te hebben gezien. En wat een natuur was me dat!

We twijfelden wat me moesten doen, ofwel rondtrekken ofwel 1 strategisch punt uitkiezen en vandaar daguitstappen doen naar de vele mooie dingen. Het werd het laatste. we sliepen 7 nachten in super gezellig hotel met mooie tuin en dito zwembad. Vandaar deden we verschillende uitstappen.

We gingen naar Bako National Park, daar deden we een leuke wandeling van een paar uur en we zagen ondertussen verschillende dieren zoals de Aziatische vliegende kat (flying lemur), verschillende neusapen (proboscis monkey), veel verschillende en zeer kleurrijke kleinere krabben, wandelende vissen, een baardvarken, een koppeltje degenkrabben…

In het park was het drukkend warm en met een vochtigheidsgraad van 100% kun je wel raden hoe we aan het zweten waren, maar het was meer dan de moeite.

De volgende dag bezochten we Semenggoh wildlife center, dit is een groot natuurpark waar gewonde, verstoten of gedomesticeerde oerang oetangs opgevangen worden. De dieren leven er in het wild, maar worden wel elke dag gevoederd. In deze periode van het jaar komen ze elke dag eten, maar wanneer er genoeg fruit in de jungle aanwezig is, kan het zijn dat ze de dieren weken aan een stuk niet zien.

Wij hadden veel geluk en zagen acht verschillende oerang oetangs, waaronder twee moeders met kind en het alfa mannetje (Richie), deze laatste was echt indrukwekkend.

Tussen al deze uitstappen door verkenden we Kuching en genoten van heerlijke Maleisische keuken.

We zijn ook nog naar Gunung Gading geweest, in dit park heb je kans om de zeldzame Rafflesia bloem te zien bloeien, maar hier heb je natuurlijk de nodige dosis geluk bij nodig aangezien deze slechts 5 dagen per jaar in bloei staat. Toen wij er waren stond er een bloem op uitkomen, maar ze was nog niet open. we hebben dan maar genoten van de prachtige wandeling naar de 7de waterval. Deze tocht duurde meer dan 1,5uur (enkel) en Finn heeft ze helemaal tot een goed einde gebracht. Het was constant klimmen en klauteren, op en neer tussen de bomen en talrijke wortels van deze bomen. De beloning was dat we konden zwemmen in een waterval in de jungle, waar er niemand anders was. Alleen wij drie en dat was zalig!

De volgende dag vertrokken we voor twee nachten naar een homestay in de jungle. Lars, een Noor die samen met zijn Maleisische vrouw deze homestay bezit kwam ons ophalen in het centrum van Kuching. Na een tocht van meer dan anderhalf uur in de auto en dan nog eens een dik half uur op een boot door de jungle kwamen we bij hun huis aan. Het was fantastisch!!! je hoorde enkel vogels fluiten, insecten zingen en verder was er niets. Dit betekende ook dat er na zonsondergang geen elektriciteit meer was, geen ventilator op de kamer, laat staan airco. De eerste nacht is het dan nog niet onder de 30 graden geweest… je kan dus wel raden hoe goed we hebben geslapen.

De volgende dag zijn we een dagtocht met de kajak gaan maken, heerlijk varen door de rustige jungle. Hier en daar stoppen om te zwemmen of een waterval te bewonderen. Wat een dagje!

Wat ik zeker niet mag vergeten te vertellen is dat Lisa een FANTASTISCHE kokkin is.

Man hier hebben we lekker gegeten.

De volgende dag zijn we dan terug naar het Basaga hotel gegaan, waar we voordien ook geslapen hebben, gegaan. Die avond hebben we nog een boottocht gedaan in de Kuching Wetlands, dit is een groot mangroven gebied in de buurt van Kuching. Hier konden we de prachtige Irrawaddy dolfijnen spotten en we hebben er redelijk veel gezien. In kleine groepjes zwommen ze door de rivier om dan regelmatig uit het water te springen. Verder hebben we ook nog de neusapen en ene kingfisher gespot en natuurlijk de duizenden vuurvliegjes. Er zouden ook veel zeekrokodillen (salty’s) zitten, maar deze kregen we niet te zien. (op het kleine exemplaar van 30cm na dan)

Raar om te weten, dat er regelmatig kinderen opgegeten worden door deze beesten, omdat de kids in de rivier willen blijven zwemmen.

In het donker zijn we dan terug naar het hotel gegaan, waar we de boodschap kregen dat de Rafflesia in Gunung Gading in bloei stond. Nu begonnen we er nog over na te denken om de volgende ochtend (we hadden later die namiddag onze vlucht naar Kuala Lumpur) nog snel naar het park te rijden. Uiteindelijk hebben we dit niet gedaan, om ons de stress en tijdsdruk te besparen. Jammer van de bloem, maar naar het schijnt stinkt ze toch enorm :-)

Nu zitten we hier in een hotelier de buurt van de luchthaven, een beetje eten, verslagje typen, wat zwemmen en dan binnen enkele uren BACK HOME!!!!

Stilletjes denken we al aan onze volgende trip.

Van Battambang naar Phnom Penh.

Na een redelijk vlotte reis in een gammele bus zijn we dan in Battambang geraakt. Ze voorspelde een rit van plusminus 4 uur, maar we waren na 3 uur al daar. Dat komt er van als je het grootste voertuig op de baan bent, dan gaat/moet iedereen aan de kant voor u.

Over Battambang kunnen zelf kunnen we heel kort zijn. Het is een authentieke Cambodjaanse stad, waar eigenlijk niets te doen is, maar waar ze toch toeristen willen ontvangen. Bijgevolg wordt het kleinste prulletje uitvergroot om het toch maar toeristisch aantrekkelijk te maken. We zagen een lelijke tempel, misschien wel de lelijkste die we ooit zagen. En een was een grot waar rond 17u30 ’s avonds ongeveer 5 miljoen vleermuizen uitvliegen, daar staan dan heel wat toeristen naar te kijken, best impressionant. (de vleermuizen hè)

We hebben wel een ritje met de Bamboetrein (een ijzeren kader, met bamboelatten op en aangedreven door een motor) gemaakt over een stuk spoorweg dat in het verleden gebruikt werd, maar door het slechte onderhoud is het niet meer mogelijk om hier treinen over te laten rijden. Deze rit was zeker de moeite en Finn vond het echt de MAX!!! dit ging trouwens best snel en bij een tegenligger moest de lichtst beladen trein afstappen en deze van het spoor tillen en de zwaardere doorlaten. Nogal een geluk dat ik op onze trein zat, want als het aan Pam en Finn zou gelegen hebben moesten we constant afstappen :-)

Vanuit Battambang zijn we dan met een minibus naar Phnom Penh gereden, eigenlijk gevlogen…

Phnom Penh is een typisch Aziatische stad. Druk, vuil, warm, veel bedelaars (in dit geval veel slachtoffers van de landmijnen) maar ook gezellig, sfeervol, lekker eten etc…

Het meest indrukwekkende was ons bezoek aan Choeung Ek of de Killing Fields.

Lees: http://nl.wikipedia.org/wiki/Choeung_Ek

We hebben hier zo een audio guide genomen en ons laten meeslepen in de verschrikkelijke verhalen van deze plaats. Finn heeft ongeveer de helft van de toer geluisterd naar zijn guide en toen was het hem te veel. Hij was onder de indruk van de vele skeletten die er lagen. We hebben het verhaal op kinderniveau proberen te vertellen, maar hij had zoveel vragen…

Nadien hebben we ook nog de Tuol slang gevangenis bezocht

Lees: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tuol_Sleng

Jammer genoeg deden de slachtoffers het vroeger in omgekeerde volgorde…

Verder hebben we ons tijd besteed aan zwemmen, lekker eten, beetje kuieren, lekker eten, zwemmen, lekker eten…

En afgelopen vrijdag een reisdag met na 2 vluchten de eindbestemming Kuching BORNEO!!!

De hitte van Angkor Wat

Onze 4 dagen in Siem Reap zijn al weer achter de rug. Zalig genoten hebben we, maar OMG wat is het er warm!

Normaal is het nu regenseizoen, maar dit jaar is het later, waardoor het nog steeds heel warm en super droog is.

Dan maar even wat zwemmen want deze keer wel een slaapplaats met zwembad genomen. Finn vroeg echt naar een zwembad, maar heel verkoelend was het niet. De temperatuur van het zwembad water komt zowat overeen met een jacuzzi bij ons. Zelfs zweten in het water dus :-)

We namen dus op woensdag de vlucht uit Kuala Lumpur en voor we het wisten stonden we in Siem Reap. Daar begon het echte wachten pas… meer als een uur aanschuiven voor een visum vast te krijgen en dan nadien de paspoortcontrole bij een beambte die daar echt niet graag was precies. Een bakkes tot op de grond en slechtgezind zoals ik het zelfs niet kan zijn ;-)

En nu benieuwd naar de stad. Ik had bij de boeking van het hotel onze vluchtnummer gezet, je weet maar nooit… En ja hoor, bij het buitengaan stond er iemand met een groot blad WERNER BOES. Zalig!!!

Vervoer was dus ook al geregeld!

Nadat we onze volgende dag vulden met lekker eten, relaxen, slenteren… hadden we ’s avonds een quad tour geboekt om naar de zonsondergang te gaan kijken. Finn was hier wild van! Doe nog eens crossen papa, zei hij de hele tijd. En dan doen we dat hè ;-)

Op vrijdag zijn we dan naar de tempels geweest, het was er snikheet, maar oh zo prachtig! Angkor Wat, Bayon tempel en Ta Prohm (onze persoonlijk favoriet)

Bij Ta Prohm heeft Finn zijn hart kunnen ophalen, klimmen en klauteren als de beste.

Die middag hebben we ergens in een klein restaurantje (4 palen met een blauwe plastiek zeil erover) super lekker gegeten! Vaak is het hoe simpeler het eruit ziet hoe lekkerder het is.

Nadien weer hup het veel te warme zwembad in.

Zaterdag nog een hele dag super relax gehouden, om dan op zondag door te reizen naar Battambang.

En we zijn vertrokken...

Wat een heerlijke vlucht hebben we er op zitten. Dit was eigenlijk het eerste jaar dat het zo vlotjes ging, natuurlijk heeft de korte overstaptijd daar veel mee te maken. Qatar airways is natuurlijk ook heel betaalbare luxe als je het mij vraagt. Eten en drinken in overvloed en zoveel films dat je minstens vier keer rond de wereld moet vliegen om ze allemaal te kunnen zien.

Cezar hebben we ook niet horen klagen, die zat namelijk de hele vlucht knusjes tegen Finn aan.

Het is prachtig om te zien hoe Finn zich ontfermt over Cezar, hij speelt de hele tijd de grote broer en zal hem geen seconde uit het oog verliezen. Mooi om te zien wat voor een verantwoordelijkheidsgevoel onze zoon heeft.

Toen we aankwamen in Maleisië ging op de luchthaven ook alles heel vlot, voor we het wisten stonden we in het Centraal station van Kuala Lumpur. Nog een kort taxiritje en wat gemekker van de taxichauffeur later (hij wou namelijk de afgesproken prijs met 50% verhogen… ik dacht het niet ;-) stonden we aan het hotel.

Eerste tegenvaller, we kregen een kamer zonder raam :-( Het was wel een mooie kamer, met voor Aziatische normen een prachtige en erg hygiënische badkamer. Nu dat we het zonder raam moesten stellen had èèn groot voordeel, namelijk we werden ’s morgens bijna niet wakker ;-)

Finn sliep daar vlotjes 12u aan een stuk, misschien moeten we thuis toch overwegen om rolluiken te plaatsen.

Over Kuala Lumpur zelf kunnen we redelijk kort zijn, Het was niet het Azië dat we voor ogen hadden. We konden evengoed in Manhattan gezeten hebben. De ene shopping mall naast de andere, weinig streetfood, geen tuktuk… en alles redelijk duur.

We zijn wel naar de Batu Caves geweest. Deze grotten zijn het belangrijkste bedevaartsoord voor Hindoes in Maleisië.

We hebben ook een bezoek gebracht aan de Central Market, Chinatown en Little India.

Dinsdag voormiddag waren we naar het KLCC park geweest, waar een openbaar zwembadje was waar er veel lokale kids aan het zwemmen waren. Natuurlijk wou Finn daar ook een plonsje doen. Na 10 minuten begon het te stortregenen, tot daar de zwempartij.

De rest van de dag bleef het water gieten, dus namiddag zijn we dan naar een indoor pretpark geweest, Finn nog nooit zo blij geweest dat het regende :-)

Dus na drie dagen besloten we, omdat ze in de Cameron Highlands ook volle bak onweer en regen voorspelde, door te vliegen naar Cambodja. Hier zitten we dan nu aan het zwembad, 10u in de ochtend, geen wolkje aan de lucht en al 34 graden #couldbeworse

Ps: Ik moest van Finn zeker vermelden dat hij een hartje wou geven aan Sep, Leander en Leon, want hij mist zijn dikke vrienden!

nog even ....

.... en dan kunnen we terug vertrekken.

Onze reis gaat dit jaar naar Maleisië waaronder een stuk door Borneo en daarna nog een stukje Cambodja.

Wie wil kan ons terug volgen via deze blog.

Reactie van het thuisfront zijn altijd leuk om te lezen !

Zou er dit jaar ook iemand extra mee gaan ?

Je hoort het snel !!

groetjes Pam, Werner en Finn

Onze eerste short ski samen

Daar stond ik dan op 30 januari jongstleden, Pam had enkele cadaeutjes voorzien en een daarvan was om samen een shortski te doen.

Ze wist dat dit eens van de dingen was die ik ooit graag eens zou doen en dat zou dus nu werkelijkheid worden... zalig!

Zaterdagochtend vertrokken we dan richting Oostenrijk, maar onderweg even van de gelegenheid gebruik maken om het voormalige concentratiekamp van Dachau eens te bezoeken.

In Dachau kan je slechts een ding doen en dat is stil en nederig zijn en hopen dat de mensheid leert uit zo'n dingen.

Na een namiddag serieuze materie was het nu tijd om onze weg verder te zetten naar Ried.

Ik kan het hele weekend eigenlijk heel kort samenvatten, mama heeft ondanks haar griep veel bijgeleerd, Finn is ondanks dat hij keel- en ooronsteking had nog zotter dan ik dacht (nog 2 jaar en ik volg hem niet meer) en papa... ja die genoot en is al bij al niet te hard op zijne bek gegaan lol

kijk maar naar de foto's

This is the end

Onze 2 laatste dagen verbleven we terug in Kuta in dezelfde homestay als de eerste keer goedkoop en net dus waarom elders gaan.

Oorspronkelijk was het niet de bedoeling dat we terug zouden gaan maar we hadden dit voor Finn gepland als verrassing zodat we nog eens terug naar de waterpark konden gaan. Als beloning dat hij zo flink is geweest. Hij vond het echt super. Nu ben ik echt blij, nu ben ik echt gelukkig zei hij letterlijk dank u wel mama en papa.

Daar doe je het toch voor he !!

De laatste dag bezochte we nog de Tanah Lot de bekenste tempel in Bali en dan ook de meest toeristisch maar toch ook wel de moeite.

Met de eigenaares van de homestay stopte we aan een veganische Warung waar een super gekoop en lekker gegeten hebben. 4 volwassenen, Finn en 5 flesjes water voor 7,35 euro. Zalig toch.

We gingen nog naar een locale markt in denpasar waar geen enkel andere toerist was en we dan ook letterlijk vanalles in onze handen geduwd kregen om te kopen. Dus na wat fruit (Salak) te kopen om thuis uit te delen hielden we het dan ook voor bekeken.

De eigenares bracht ons daarna nog naar een balinees kunstfestival maar de voorstellingen waren er pas na 5u en die tijd hadden we niet meer dus keerde we terug naar onze homestay waar we nog even wat rusten, inpakten nog even met de scooter een laatste cold stone gingen eten om daarna naar het vliegveld te vertrekken richting huis.

Dit jaar volledig met tegen zin want we hadden nog wel een maandje verder kunnen reizen.

Tot volgende jaar dan maar weer !

groetjes Werner, Pam en Finn